بررسی تغییرات 25HSP عضلة نعلی موش صحرایی در مراحل زمانی دورة بازیافت پس از فعالیت ورزشی آسیب‌زا

نقش حفاظتی پروتئین‌های شوک گرمایی کوچک در عضلة اسکلتی و درگیری این پروتئین‌ها در فرایندهای بازسازی ساختارهای میوفیبریلی مشخص شده است. اینکه آیا این پروتئین‌ها می‌توانند شاخص بازیافت پس از فعالیت ورزشی باشند، به بررسی‌های بیش‌تر در دورهای مختلف بازیافت نیاز دارد. در این مطالعه، وهله‌های زمانی و میزان پاسخ پروتئین استرسی 25HSP به فعالیت ورزشی برون‌گرا در موش‌های صحرایی بررسی شد. موش‌های صحرایی نر ویستار (10±290W=، 84n=) در دو گروه فعالیت ورزشی و کنترل و شش زیرگروه قبل، بلافاصله، و 24، 48، 72، و 168 ساعت پس از فعالیت ورزشی قرار گرفتند. پروتکل فعالیت ورزشی شامل 45 دقیقه دویدن در سراشیبی بر روی نوارگردان بود. به منظور اطمینان از ایجاد آسیب عضلانی، از سنجش فعالیت آنزیم کراتین کیناز استفاده شد. مشاهده کردیم 25HSP عضله پس از فعالیت ورزشی، تا رسیدن به اوج در وهلة زمانی 48 ساعت پس از فعالیت ورزشی به طور معناداری افزایش یافت و یک هفته پس از فعالیت ورزشی به مقادیر پایه نزدیک شد (05/0P<).افزایش 25HSP در مرحلة اولیة دورة بازیافت نشان می‌دهد این پروتئین با پاسخی سریع، احتمالاً در برابر آسیب ناشی از فعالیت ورزشی حفاظت ایجاد می‌کند. به علاوه، افزایش این پروتئین در وهله‌های زمانی دیرتر از نقش این پروتئین در بازیافت عضلة اسکلتی و فرایند بازشکل‌گیری/ بازسازی میوفیبریلی است.